Z ŻAŁOBNEJ KARTY

Mgr inż. Bolesław Adamski (1921 – 2018)

Środowisko techniczne elektryków poniosło wielką stratę. Dnia 12 lutego 2018 r. zmarł mgr inż. Bolesław Adamski, były długoletni dyrektor naczelny Centralnego Biura Konstrukcyjnego Maszyn Elektrycznych, przemianowanego później na Zakłady Konstrukcyjno-Doświadczalne Przemysłu Maszyn Elektrycznych, obecnie noszące nawę Instytut Maszyn i Napędów Elektrycznych KOMEL.
Urodził się 21 kwietnia 1921 r. w Porąbce pow. Będzin (od lat 70. włączonej w granice Sosnowca) jako syn montera-elektryka pracującego w kopalni Kazimierz Juliusz. W 1935 r. ukończył szkołę podstawową i rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica znanej pod nazwą „Dąbrowska Sztygarka”. Do wybuchu drugiej wojny światowej ukończył trzeci rok nauki uzyskując promocję do czwartego, ostatniego roku nauki.
Z początkiem maja 1940 r. zagrożony wywiezieniem na roboty przymusowe do Niemiec, wyjechał nielegalnie do byłego Generalnego Gubernatorstwa, gdzie we wsi Brzozówka w pow. Busko-Zdrój uzyskał lokum i zatrudnienie w ogrodzie warzywno-owocowym we wsi Brzozówka. Pod koniec lata  1944 r. wieś Brzozówka została spalona, a Bolesław Adamski został ewakuowany przez Niemców do Chmielnika, skąd przeniósł się do Pińczowa, a następnie powrócił na łono rodziny do Porąbki, gdzie ukończył ostatni rok „Sztygarki”.
W sierpniu 1945 r. znalazł się w Gdańsku i rozpoczął naukę na pierwszym roku Wydziału Elektrycznego Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1950 r. uzyskał dyplom magistra inżyniera w specjalności  konstrukcja maszyn i aparatów elektrycznych. Z początkiem 1951 r. rozpoczął pracę w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Maszyn Elektrycznych w Katowicach jako zastępca szefa działu specjalnych maszyn komutatorowych, a od  1 czerwca 1952 r. jako szef tego działu i pełnił tę funkcję do końca stycznia 1956 roku.
W dniu 30 stycznia 1956 r. został mianowany czasowym dyrektorem CBKME, a 18 lipca 1956 r. Minister Przemysłu Maszynowego wręczył mu nominację na dyrektora naczelnego ­
CBKME w Katowicach. Aby sprostać stojącym przed sobą wymaganiom o charakterze menadżerskim poświęcał wiele czasu i wysiłku na pozyskanie wiedzy i kwalifikacji w dziedzinie organizacji i zarządzania. Ukończył w tym czasie 2-letnie podyplomowe wieczorowe studium ekonomiczne dla dyrektorów przedsiębiorstw w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. Uczestniczył w organizowaniu i powstaniu Ośrodka Postępu Technicznego w Katowicach oraz dalszej jego aktywnej działalności. W latach 1962-1965 na prośbę ówczesnego dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej, prof. Zygmunta Gogolewskiego, prowadził wykłady na IV roku z przedmiotu „Ekonomika i organizacja przemysłu maszynowego”.
W grudniu 1958 r. doprowadził do połączenia CBKME z Zakładami Wytwórczymi Specjalnych Maszyn Elektrycznych M4 w Katowicach w przedsiębiorstwo o nazwie Zakłady Konstrukcyjno-Doświadczalne Przemysłu Maszyn Elektrycznych (ZKDPME) w Katowicach. Była to wówczas pionierska w kraju przemysłowa placówka badawczo-rozwojowa o charakterze ogólnobranżowym realizująca swoje opracowania konstrukcyjne w pełnym cyklu rozwojowym.
Działalność badawczo-rozwojowa ZKDPME zaowocowała wieloma nowoczesnymi konstrukcjami na poziomie światowym. Wyróżniającymi się przykładami ówczesnych osiągnięć  polskiej myśli technicznej były np.: seria Se silników indukcyjnych o mocach 0,6 - 100 kW, za którą jej twórcy otrzymali w 1964 r. nagrodę państwową I stopnia oraz seria Pb maszyn prądu stałego, za którą zespół autorski otrzymał również w 1964 r. nagrodę państwową II stopnia.
Te i wiele innych osiągnięć konstruktorskich ZKDPME w zakresie maszyn elektrycznych wirujących małej i średniej mocy oraz specjalnych urządzeń technologicznych do mechanizacji i automatyzacji produkcji były podstawą do skutecznego wystąpienia mgr. inż. Bolesława Adamskiego pod koniec 1964 r. o uzyskanie tytułu inwestycyjnego i środków na budowę w Katowicach nowego obiektu dla ZKDPME na miarę rosnących potrzeb.
W pierwszej połowie 1965 r. mgr inż. Bolesław Adamski otrzymał propozycję od premiera J. Cyrankiewicza objęcia z dniem 1 czerwca 1965 r. stanowiska zastępcy Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki. W Komitecie Nauki i Techniki (KNiT) kierował sprawami z obszaru: krajowa baza naukowo-techniczna i rozwojowa, przemysł lub działy gospodarki – maszynowy, elektrotechniczny, elektroenergetyka i energia jądrowa, transport, przemysł stoczniowy oraz całokształt problematyki ogólnotechnicznej (informacja naukowo-techniczna, normalizacja techniczna, wynalazczość itp.) oraz nadzorowanie nad Instytutem Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej oraz podległymi: KNiT oraz ośrodkami Postępu Technicznego. W Komitecie Nauki i Techniki na stanowisku zastępcy Przewodniczącego był zatrudniony do 15 pażdziernika 1969 r.
Mgr inż. B. Adamski mimo ogromnego obciążenia rozlicznymi zajęciami śledził starania kierownictwa ZKDPME w Katowicach w sprawie realizacji swych zamierzeń inwestycyjnych dotyczących budowy nowego obiektu w Katowicach, reagując w sposób dyskretny na pojawiające się zahamowania i przeszkody, które nie bez trudności były pokonywane. W dniu 14 grudnia 1968 r. dokonał uroczystego położenia kamienia węgielnego na fundamentach nowej siedziby ZKDPME. Fakt ten miał dla mgr. inż. Adamskiego, jako b. dyrektora ZKDPME, znaczenie symbolu zwieńczenia zainicjowanych i rozpoczętych przez Niego starań o tę inwestycję.
Z dniem 15 października 1969 r. został przeniesiony z KNiT na samodzielne stanowisko prezesa Polskiego Komitetu Normalizacyjnego w Warszawie, będącego centralnym organem państwowym w sprawach normalizacji technicznej. W kwietniu 1972 r., w ramach reorganizacji administracji państwowej, otrzymał stanowisko prezesa Polskiego Komitetu Normalizacji i Miar, powołanego w ramach reorganizacji administracji państwowej drogą połączenia Polskiego Komitetu Normalizacyjnego i Centralnego Urzędu Jakości i Miar.
W dniu 9 kwietnia 1976 r. otrzymał nominację na podsekretarza stanu I Zastępcę Prezesa. Z dniem 9 grudnia 1985 r. Prezes Rady Ministrów powierzył mgr. inż. Bolesławowi Adamskiemu czasowe kierowanie Polskim Komitetem Normalizacji Miar i Jakości, zaś z dniem 21 grudnia 1987 r. w związku z nabyciem uprawnień emerytalnych wręczył Mu odwołanie z tego stanowiska z równoczesnym wyrażeniem na nim uznania za wieloletnią (22,5 roku), rzetelną pracę na stanowisku podsekretarza stanu w PKNMiJ i serdeczne podziękowania.
W okresie swej pracy zawodowej mgr inż. Bolesław Adamski został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Krzyżem Oficerskim OOP (1969), Krzyżem Komandorskim OOP (1974), Orderem Sztandaru Pracy (1984), Medalem „Za zasługi dla obronności kraju” (brązowym 1966, srebrnym 1969 i złotym 1973), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1978), Złotymi Odznakami Honorowymi SEP (1966), NOT (1969), SIMP (1978) oraz TNOIK (1973).

 

Tagi